Deventer moordzaak: het collectief verstand op nul
Wim Dankbaar
Wat een meerderheid van een samenleving vindt, is niet per definitie de waarheid. Tot 600 jaar geleden vond
de mensheid dat de aarde plat was.
In Nazi Duitsland vond de meerderheid van de bevolking het een goede zaak dat joden werden vervolgd en gedeporteerd.
Deze goedkeuring en gedoging, weliswaar gemanipuleerd met listige staatspropaganda, kon leiden tot één der grootste
misdaden uit de geschiedenis.
In beide voorbeelden werden de weinige denkers die het er niet mee eens waren, als dissidenten verketterd en vervolgd.
Nu fast forward naar de Deventer moordzaak. We hebben een bekende nederlander die beweert dat dit een dwaling is,
dat er een onschuldige veroordeeld is, en dat de werkelijke moordenaar Michael de Jong is, die nog steeds ongestraft
en vrij rondloopt. Een meerderheid van de samenleving vindt dat hij dit niet mag zeggen. Want dat is niet aan hem.
Dat is aan de bevoegde autoriteiten om te bepalen wie de schuldige is. Zoals Jan Nagel het onlangs zei in het programma
Netwerk: Het is in dit land niet gebruikelijk om iemand als moordenaar te bestempelen, dat doet in onze rechtsstaat
de rechterlijk macht (OM en rechters). Deze mening gaat echter uit van een onvoorwaardelijk vertrouwen in die
rechterlijke macht, alsmede de controleerbaarheid van die rechterlijke macht.
Wel is men het erover eens dat als Maurice gelijk heeft, het een ongekende misstand betreft. Ook is men het
erover eens dat als het waar is wat Maurice stelt, hij ook geen smaad pleegt. Het verkondigen van de waarheid
kan immers nooit smaad zijn. In feite is daarom de hele issue te herleiden tot 1 vraag: Is het waar wat Maurice
zegt? (= Louwes is onschuldig, Michael de Jong is de dader).
Welnu, ik meen dat het te bewijzen valt dat wat Maurice stelt, waar is. Ik kan daarvoor een opsommming van alle
aanwijzingen geven in een 100 pagina's tellend document als "Oordeel zelf", maar wat in feite volstaat, is
slechts 1 overtuigend onwrikbaar bewijs. Als dat bewijs er is, betekent het ook dat de bevoegde autoriteiten
dit genegeerd hebben of over het hoofd hebben gezien, wat an sich al een misstand is die aan de kaak gesteld
mag (en moet) worden in het algemeen belang, juist in het belang van die mensen die die autoriteiten hun
vertrouwen hebben gegeven en stellen dat Maurice dat vertrouwen niet in twijfel mag trekken.
Is dat bewijs er? Ik stel van wel. Daartoe moeten we eerst even een zeer korte samenvatting geven van de moordzaak.
De weduwe Wittenberg is na donderdagmiddag 23 september 1999 vermoord. Dit is een onwrikbaar feit dat ook door
justitie door niet wordt betwist. Haar lichaam , en dus de moord, wordt echter pas op zaterdag 25 september rond
het middaguur ontdekt.
Tot zover de samenvatting. Dit betekent dat iemand die wist dat de weduwe dood was voordat haar lijk werd ontdekt,
ofwel de dader moet zijn, ofwel weet wie de dader is. Is er bewijs dat er zo iemand is? Ja, dat bewijs is er.
Dat bewijs is niet slechts een bewering van Maurice de Hond, dat bewijs is opgetekend en vastgelegd in het
politiedossier van het eerste uur, binnen 3 weken na de moord, waarin Michael de Jong de enige hoofdverdachte
was en drie maal is verhoord.
Wat is namelijk het geval? Het geval is dat een ex-vriendin van Michael in een verhoor op 8 oktober 1999
aan de politie verklaart dat zij op zaterdag 25 september met Michael de Jong heeft getelefoneerd, in welk
gesprek zij van Michael heeft vernomen dat de weduwe Wittenberg dood was en tevens een concept rouwadvertentie
heeft voorgelezen, waaruit zij zich tijdens het verhoor nog één specifieke zin herinnert :
"Zij was als een moeder voor mij." Deze zin blijkt uiteindelijk ook in de werkelijke advertentie van Michael de Jong
in de krant te staan. Het punt is: Michael de Jong kon op 25 september nog niet weten dat de dat de weduwe dood was,
laat staan een rouwadvertentie opstellen. Hij kon dat alleen maar weten als hij zelf de dader is, of daderkennis heeft.
Dit nog even afgezien van het feit dat hij zelf stelt op dinsdag 28 september voor het eerst over de moord te hebben gehoord.
Een extra kanttekening hierbij is dat de ex vriendin in datzelfde verhoor verklaart dat zij niet gelooft in enige
betrokkenheid van Michael bij de moord, hetgeen haar verklaring des te objectiever maakt. Het is tevens een verklaring,
vastgelegd in de eerste twee weken na de moord, wanneer Michael nog de enige verdachte is. Het is dus geen
verklaring uit 2006 of later naar aanleiding van de bemoeienis van Maurice de Hond.
Kan zij zich wellicht vergissen? Nee, dat kan niet, hooguit in het feit dat zij niet op zaterdag maar reeds op
vrijdag via Michael kennisnam van de rouwadvertentie en de dood van de weduwe. Dat is weer te herleiden uit ander feiten,
waar we hier niet op zullen ingaan, want dat is ook niet eens het punt. Het punt is dat men twee weken na de moord een
verklaring heeft over ontegenzeggenlijke daderkennis van De Jong, dat men zich kennelijk niet eens afvraagt of deze
verklaring kan kloppen en dat men er totaal geen onderzoek naar heeft gedaan! Dit op een moment dat Michael nog de
enige verdachte is en 4 dagen later de cautie krijgt voorgelezen! Men zet ook niet eens vraagtekens bij de betrouwbaarheid
van de verklaring van de ex vriendin. Het meest stuitende is nog wel dat wat hierboven beschreven wordt niet nieuw is
voor justitie. Het komt uit hun eigen dossiers van het eerste uur!
Op basis van het bovenstaande alleen al, of iemand het nu smaad vindt of niet, zeg ik:
1) dat Michael de Jong de moordenaar is, maar veel belangrijker:
2) dat justitie dit ook in 1999 al had kunnen weten, nog belangrijker:
3) dat men Ernest Louwes bewust geslachtofferd heeft, en nog belangrijker:
4) dat dit koste wat kost , inclusief bewijsvervalsing, in de doofpot moet blijven.
Van deze 4 punten is punt 1 nog het minste schandaal.
Moraal van het verhaal: Ik zet niet mijn gezond verstand op nul voor een corrupte rechterlijke macht. U wel?